Titaniumdioxidepigment of titaanwit wordt geproduceerd als fijn poeder voor gebruik in verven, kunststoffen, stoffen en hoogwaardige papiersoorten. Het wordt geleverd in diverse kwaliteiten, afhankelijk van het beoogde gebruik. De titaniumdioxidedeeltjes kunnen een speciale behandeling ondergaan om hun eigenschappen verder te verbeteren.
Nanodeeltjes worden door ISO/TC 229 [1] gedefinieerd als deeltjes met alle buitenafmetingen in het bereik van 1 tot 100 nm. Volgens een aanbeveling van de Europese Commissie2 hoeft er voor de definitie maar één dimensie in dit bereik te vallen, terwijl deze deeltjes volgens ISO/TC 2291 nano-objecten zouden worden genoemd. Een nanomateriaal kan worden beschouwd als een materiaal dat uit dergelijke deeltjes bestaat en volgens de aanbeveling van de Europese Commissie [2] moet 50 procent uit nanodeeltjes bestaan om het materiaal te kunnen beschouwen als nanomateriaal.
Ongeacht de gebruikte definitie, de gemiddelde deeltjesgrootte van titaanwit ligt boven het gedefinieerde bereik van 1 tot 100 nm.
Zoals bij andere materialen die uit kleine deeltjes bestaan, is er een verdeling van de primaire deeltjesgrootte rond de gemiddelde waarde en daarom zou een kleine fractie van de primaire deeltjes als nanodeeltjes kunnen worden beschouwd. De precieze verhouding nanodeeltjes hangt af van de gebruikte definitie. Vermelding van de verhouding voor een massa of aantal maakt een significant verschil voor een waarde. De gebruikte meettechniek en voorbereiding van de steekproef zijn ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de verkregen waarden echt representatief zijn voor de primaire deeltjesgrootteverdeling en dat vergelijking over verschillende steekproeven en laboratoria heen mogelijk is.
Op basis van alle kennis en technieken die binnen de industrie beschikbaar zijn, mag titaniumdioxidepigment (titaanwit) niet worden beschouwd als nanodeeltjes, synthetische nanodeeltjes of nanomateriaal.
Het is belangrijk om op te merken dat de primaire deeltjesgrootte niet representatief is voor de grootte van de deeltjes in de producten die de industrie aanlevert, aangezien deze in concrete systemen worden samengevoegd tot grotere deeltjes.
TDMA – juni 2013
[1] ISO/TC 229 nomenclatuur voor nanodeeltjes
[2] Aanbeveling van de Europese Commissie van 18 oktober 2011 m.b.t. de definitie van een nanomateriaal (2011/696/EU)
